محيا نبض زندگيمون

هشت ماه بود که ساکن دلم شده بودی که درد شدیدی سراغ مامان اومد فکر کردم دارم میمیرم زنگ زدم تاکسی تلفنی وخیلی سریع خودمو رسوندم خونه مامان جون از اونجا با دای دای ومامان جون رفتیم بیمارستان ولی چون دکتر خودم بیمارستان نبود  نتونستن کاری انجام بدن فقط یه امپول زدن تا دردم کم بشه عصر با مامان جون وبابا رفتیم مطب دکتر ودکتر گفت که باید بستری بشم  گفت که یه نفر هم پیشم باشه تا اگه بچه بدنیا اومد وسایل برسونه                                                            ما رفتیم بیمارستان ...

روز بیست و ششم فروردین سال 88 بود که خاله مریم صبح زود خونمون زنگ زد اولش نگران شدم که چرا صبح به این زودی زنگ زده گوشی رو که برداشتم دیدم خیلی خوشحال خیالم راحت شد گفت هانیه خبر مهم و خوشحات کننده داشتم سکته میکردم مریم تو رو خدا زود باش گفت داری مامان  میشی .....   وای خدایا ....نمیدونستم چیکار کنم هم  گریه میکردم هم  میخندیم خیلی خیلی خوشحال شده بودیم اونقدر خوشحال بودیم که یادم رفت از خاله مریم بپرسم ببینم اون از کجا میدونست من دیروز رفتم ازمایش....                                                                                                      دیروز عصر  من وبابایی رفتیم ازمایشگاه که من ازمایش بدم ولی گفتن چون دیر اومدین جواب ازمای...